İPEK MENDİL ZEYTİN AĞACI ve DEDEM

Bu kitabın gerçek sahibi bu dünyadan göçmüş olan anamdır. Anamın, metinleri taşıyan sandığın korunmasında ve bana benimseterek geleceğe taşınmasında gösterdiği titizliği ve aile geleneğine bağlılığı ile sorumlu duyarlılığı beni derinden etkilemiştir. Onun, ailemizin geçmişine olan bağlılığına ve tutkulu adanmışlığına hayranlık duyarak, anlatıları geleceğe aktarmak üzere bu kitabı hazırladım. Bu çalışmayı sürdürürken dedelerimin ilk köylerini, göç yollarını, konakladıkları ve yaşadıkları yerleri gezdim, gördüm, inceledim. Bir yandan, sandıktaki metinlerde anlatıları baz alarak, bir yandan da anlatılan hikayeleri, geçtikleri yerlerdeki çevre koşullarıyla bağdaştırarak, yaşananları olduğu gibi tüm tasaları, korkuları, öfkeleri ve sevinçleriyle kavramaya ve aktarmaya çalıştım. Dedelerimin, aynı toprağı paylaştıkları komşu Ermeni halkıyla olan karşılıklı duruşları, dayanışmaları, dostlukları, her iki taraf gençlerinin birbirini sevecek kadar ileri ilişkileri, ve özellikle Ermenilerin acılı zamanlarında Kürd aşiret geleneğinden gelen onları koruma refleksi bende derin etki bıraktı. Yaşananların aktarılmasında abartılar olabilir. Önyargılardan kaçınarak ve anlatıların doğruluğunun veya yanlışlığının peşine takılmadan yazılı metinler olduğu gibi korundu. O günlerde yazılanlar, o günlerde yaşanan gerçeğin ifadesi olarak algılanmalı diye düşündüğümden metinlere dokunmuyorum ve dedelerimin yazdıklarını olduğu gibi kitaba alıyorum.